Even wijs

‘Als je iets doet, dan moet je het met liefde doen’, zegt een tienjarig meisje dat appeltjes zit te schillen voor de “mellemoes”, die ze gaat maken. Mellemoes is volgens haar het Roemeense woord voor appelmoes. Ze kent een Roemeens meisje van wie ze dit gehoord heeft.

Je bezigheden met liefde doen! Het is prachtig hoe ze dit met vuur zit te verkondigen.

Het is mooi om dit van zo’n jong kind te horen. Ze zit in de vijfde klas van de Vrije School en krijgt daar verhalen uit de Griekse en Romeinse tijd te horen. Dat was een tijd dat de zielen van de mensen nog open stonden voor de godenwereld, maar ook de stap maakten naar het hier en nu.

Met liefde de dingen doen! Dat vraagt ’n zekere rust in jezelf. De kinderen in deze leeftijdsfase hebben dat meestal in zich. Hierna begint de wereld voor het kind meer en meer te ontwaken.

De stap in de wereld moet gezet worden. Het paradijs zal echt verlaten gaan worden. Dat is niet gemakkelijk en aan twaalfjarigen kun je ervaren dat ze hiervoor onbewust terugdeinzen.

Voor de kinderen van nu zal het wel anders zijn dan bijvoorbeeld 30 jaar geleden, toen ik zelf kinderen in die leeftijd had en er al die sociale media nog niet waren. Voor veel kinderen van nu wordt de wereld vooral ervaren via het schermpje.

Kun je het twitteren en whatsappen op je smartphone en het bezig zijn op de i-pad, enzovoort, met liefde doen? Het is toch wel even wat anders als “mellemoes” maken. Hoe snel verandert de maatschappij waar we in leven. Jonge mensen gaan er gemakkelijk in mee, maar hoe is het met de ouders die hier het voorbeeld moeten zijn? Kunnen zij het nog bijbenen?

Kunnen zij grenzen stellen aan hun kinderen in het omgaan met deze media? En kunnen zij zelf met liefde en aandacht hun bezigheden doen? Waar halen zij de inzichten vandaan om hier goed mee om te gaan? Hebben ouders nog aandacht voor een geestelijke wereld of alleen maar voor hun smartphone?

 

Viola

‘De lieveling van de gelukkige kinderen, die hun zondagmiddag in de duinen kunnen doorbrengen met spelen en wandelen’. Zo beschrijven in 1899 Heimans en Thijsse, twee pioniers van de Nederlandse natuurbescherming, de duinviooltjes. Onweerstaanbaar zijn ze voor plukgrage kinderen.

De bloemen zijn wondertjes van kleurenpracht. Van violet, meestal de twee bovenste kroonblaadjes, naar lila tot lichtblauw, de twee middelste kroonblaadjes en het onderste is vaak geel met witte rand.

Ze bloeien van maart tot november en komen vooral op zandgronden voor. Er zijn echter vele soorten. Een van de vroegst in het wild bloeiende is het maarts viooltje, Viola odorata. De bloempjes zijn paars violet. Ze worden ook geteeld voor de parfumindustrie.

Het driekleurig viooltje, Viola tricolor, wordt in het Engels ‘heart’s ease’, genoemd. Het tere bloempje bezit een ontspannende en reinigende werking. Het bevat salicyl en heeft een speciale werking op de huidvaten waardoor onreinheden uit de huid weggaan.

Er kan thee van de gedroogde bloemen en blaadjes gemaakt worden door 15 gram in een liter gekookt water te doen. Het bevordert de afscheiding van zweet en urine. Het reinigt hierdoor de nieren en de huid. Ook te gebruiken bij luchtweginfectie.

Extracten van het driekleurig viooltje komen voor in huidcrèmes, plantenzepen en scheercrème van Weleda.

Als delicatesse kunnen de gedroogde bloemen enkele malen met stijf eiwit bestreken worden en met poedersuiker bestrooid. Eerst aan de achterzijde voor de stevigheid. Mooi om cake of ijs te versieren.

Echt iets om samen met kinderen met liefde mee bezig te zijn!

Weleda Nederland NV Zoetermeer bracht in 2008 een boekje uit dat heet ‘Liefde is gezond’.

 

Margreet Voorhoeve