Innerlijk in beweging komen

Casus: een vrouw van 55+ jaar met een verhoogd LDL-cholesterol heeft een statine (een cholesterol “remmer”) geprobeerd en houdt (ondanks dosisverlaging) toch wat spier- en gewrichtsklachten, met name ná het sporten. Mevrouw voelt zich hierdoor gevangen in een dilemma: ik ben best wel bang voor die plaque maar wil óók lekker kunnen sporten!

Ik begin mevrouw eerst uit te leggen hoe plaque ontstaat: in een gezond organisme zijn alle voedselbestanddelen, dus ook de “vetten”, als het ware opgenomen in de levendige stroming van het bloed. Als er nu een stagnatie optreedt in deze stroming, dan hebben met name de vetten de neiging om zich af te zonderen uit deze levende samenhang en neer te slaan op de wand van de bloedvaten, zeker indien het endotheel (een dunne cellaag die de binnenzijde van de bloedvaten als een “huid” bekleedt) beschadigd is door een langer bestaande hoge bloeddruk. De plaque die zo ontstaat uit de neergeslagen vetten en de beschadigde binnenwand van de bloedvaten, leidt tot een verstarring van de vaatwand, waardoor deze niet langer in staat is om mee te bewegen met de impuls van het bloed!

Dan vertel ik mevrouw, dat (vanuit deze manier van kijken) het beste “medicijn” tegen de stagnatie die de plaque veroorzaakt, is, om innerlijk in beweging te komen!

Vervolgens leg ik uit wat er met het menselijk lichaam gebeurt, wanneer je een chemisch medicijn inneemt. Het menselijk lichaam “werkt” namelijk het beste, wanneer je datgene wat je inneemt, of dat nu voeding is of een medicament, informatie bevat zowel op onstoffelijk gebied (aangeduid als Proces) als ook op stoffelijk gebied. Deze “Stof” wordt ook wel substantie genoemd, letterlijk datgene wat zich eronder opstelt, waarmee wordt bedoeld, dat de geest de stof nodig heeft om werkzaam te kunnen worden, hier op aarde.

Het geheel van Proces en Stof zou je kunnen vergelijken met (respectievelijk) de inhoud van een boek versus de bladen en de kaft. Vanuit dit beeld brengt ieder biologisch voedingsmiddel of ieder homeopathisch of antroposofisch medicament zijn eigen “verhaal” mee en heeft zo het lichaam daardoor echt iets te “vertellen”! Terwijl een puur chemisch medicament (of junkfood…) een beetje lijkt op een lege dummy: er valt niets te “lezen”, waardoor het lichaam dan maar als het ware zijn eigen verhaal zal gaan verzinnen! Het lichaam moet dit ook zo doen, want pure materie, dus “Stof” zonder ”Proces”, is giftig voor het lichaam!

Als we dit nu toepassen op een cholesterolremmer, ontstaat het volgende beeld: wanneer je een statine toedient, dien je het lichaam een medicament toe dat op een biochemische, dus puur stoffelijke manier, probeert om de stagnatie, die aanleiding heeft gegeven tot de plaque- vorming, als het ware weer in beweging te brengen. Omdat je deze informatie echter alléén toedient op het nivo van de stof, dwing je het lichaam vervolgens om op het etherische vlak als het ware het bijpassende proces te creëren, omdat – zoals gezegd – een fysiek medicijn in feite puur vergif is voor het lichaam! Het proces dat het lichaam zélf aanmaakt correspondeert vervolgens met de bijwerkingen van het chemische medicijn!

Het is wonderlijk (maar eigenlijk ook wel begrijpelijk …) dat de bijwerkingen van een medicijn dat poogt om de gevolgen van stagnatie, dus een gebrek aan innerlijke beweeglijkheid, op te heffen, juist ook liggen op het gebied van de bewegingsmens, namelijk klachten aan spieren en gewrichten!

Ik heb mevrouw tenslotte geadviseerd om te proberen om innerlijk in beweging te komen en om bij het sporten meer te gaan voor de vreugde die je kunt ervaren bij het lekker bewegen in plaats van voor maximale prestaties! Om een en ander procesmatig te ondersteunen, adviseerde ik tevens het antroposofisch medicament Hepatodoron van WELEDA (Fragaria cum Vitis, ie. bosaardbei en wijnrankblad), teneinde het etherlichaam gemakkelijker in de gevraagde beweging te laten komen, door middel van het harmoniseren en vitaliseren van de levensether.

Mevrouw bedankte me na afloop voor de heldere uitleg en ik bedankte haar voor haar vraag en voor de inspiratie die aanleiding gaf tot dit verhaal!

H. Scholberg huisarts